“Het voelde als thuiskomen.”

“Het voelde als thuiskomen.”

Nelisa zat zes jaar lang op een seculiere middelbare school en was na die tijd wel toe aan een jaartje met medechristenen. Ze wist al wel enigszins wat ze wilde studeren. Dat was dan ook niet haar reden om te kiezen voor het EH-Basisjaar.

Waarom ben je het EH-Basisjaar gaan doen?

“Ik was de enige christen in mijn jaar. Dat was soms best wel lastig. Het scheelt wel dat ik een best wel koppig persoon ben; als iedereen naar links gaat, ga ik naar rechts. Ik denk dat ik me daardoor meer heb vastgebeten in mijn geloof. Maar na die zes jaar was ik wel moe. Ik kreeg altijd dezelfde vragen, over seks, over abortus, over het homohuwelijk, over de evolutietheorie, altijd dezelfde dingen. En ik dacht: ik kan wel een jaartje gebruiken met allemaal medechristenen om me heen. Het was niet alsof iedereen op de EH met hun neus dezelfde kant op stond, maar over de belangrijke dingen was iedereen het wel eens. Dat vond ik heel erg fijn.

Ik heb op de EH heel veel over mezelf geleerd. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik eerst altijd grappend zeg dat ik iets niet kan voordat ik iets ga doen, om mezelf al in te dekken voor het geval iets niet lukt. Dat was een stukje zelfbescherming. Met mijn schoolwerk was het ook zo. Ik deed precies genoeg om een 6 of 7 te halen, omdat ik het fijner vond een 6 of een 7 te halen terwijl ik niet echt mijn best gedaan had, dan een 8 als ik me uit de naad gewerkt had. Ik dacht altijd dat je perfectionistisch was als je je inzette voor 300%, maar ik kwam erachter dat mijn manier van werken ook een vorm van perfectionisme was. Dat besef is gekomen op de EH. Ik werk er nog steeds aan, maar het gaat al een stuk beter.

Qua Bijbelkennis zat ik altijd wel goed. Ik heb wel heel veel geleerd over de theologie eromheen, over de verschillende visies. Op de EH zegt een docent niet: ‘dit is hoe het zit en zo moet je geloven’, maar docenten komen met verschillende visies en argumenten en laten je zelf een keuze maken. Dat vond ik ook heel sterk met het onderwerp homoseksualiteit. Veel christelijke organisaties vermijden dat onderwerp, maar op de EH wordt het wel besproken. Er wordt je ook geen mening opgelegd, maar je wordt geïnformeerd om je eigen keuze te maken.

Ik was zo verdrietig toen de EH was afgelopen. Ik voelde me gewoon heel erg thuis in mijn vriendengroep en op de EH in het algemeen. Het voelde niet echt als naar school gaan. Het voelde meer als thuiskomen. Ik zie het Basisjaar nog steeds als het beste jaar van mijn leven. Ik mis het heel erg. Het leven gaat natuurlijk door en het is ook prima zo. Ik zit nu in het tweede jaar van mijn studie en ik heb het heel erg naar mijn zin, maar tegelijkertijd kijk ik wel veel terug.”

Waarom zou je het EH-Basisjaar aanraden aan anderen?

“Mensen denken vaak dat ze het Basisjaar niet moeten doen, omdat ze al weten wat ze willen studeren. Maar studiekeuze is eigenlijk maar 10% van wat je hier allemaal krijgt. Ik zou het Basisjaar heel erg aanraden. Het is heel open, je bent volledig vrij om je eigen keuzes te maken. Je wordt stilgezet bij wie je bent en bij wie God is. De wereld is geneigd om heel erg door te jagen, maar op de EH moet je even stilstaan en nadenken over wat je eigenlijk vindt. Dat heeft mij heel erg geholpen en de tutorgroep heeft mij vriendschappen voor het leven gegeven. Het is in het begin heel raar om zo persoonlijk te zijn met mensen die dan nog vreemden zijn, maar als je eenmaal over die drempel heen bent, brengt het je zo ontzettend veel dat ik me niet zou kunnen voorstellen hoe mijn leven eruit zou zien als ik de EH niet had gedaan. Ik ben een soort van betere versie van mezelf geworden.

Het meest waardevolle aan de EH vond ik de mensen. Maar dan kun je nog denken: ja, mensen heb je overal, dan ga ik wel naar een studentenvereniging of zoiets. Maar met de mensen hier kun je niet alleen maar over koetjes en kalfjes praten. Op de EH heb je door alle stof die je krijgt zulke mooie gesprekken. Je gaat mensen op een andere manier bekijken. Mensen wijzen je op je fouten op een liefdevolle manier en ze zijn echt geïnteresseerd in hoe het met je gaat. De vriendschappen die je hier maakt zijn een ander soort vriendschappen dan die je op andere plekken maakt. Als ik de keuze voor de EH opnieuw moest maken, zou ik het 100% zeker doen.

Als je twijfelt, doe de EH! Het brengt je zoveel als je ervoor open staat. Iedereen wordt hier geaccepteerd en gewaardeerd, niemand is alleen, iedereen heeft vrienden, iedereen mag er zijn.”