Studentverhaal Maureen

Maureen (22) heeft een hbo diploma Pedagogiek op zak, maar wil nog niet gaan werken. Ze deelt met ons waarom ze besloten heeft om het EH-Basisjaar te gaan doen.

“Ik heb altijd toch een beetje getwijfeld waar ik nu echt gelukkig van word. Ik heb vier jaar lang stage gelopen met de gedachte ‘is dit het nu wel?’. Ik had besloten om mijn opleiding af te maken, maar toen ik zover was dat ik kon gaan werken, zag ik dat nog niet zitten. Ik dacht toen: ik kan ook gaan doorstuderen, maar ik weet eigenlijk nog niet wat ik wil. Ik had van andere mensen die het EH-Basisjaar gedaan hadden van de EH gehoord. Zij waren heel positief over het onderwijs van de EH op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en geloofsontwikkeling. Daarom besloot ik de EH te gaan doen.

Ik wil graag leren wat ik nu echt leuk vind en wat ik wil met mijn leven en ik ben ook op zoek naar een stukje geloofsverdieping. Daarnaast staat mijn beroeps- of studiekeuze nog helemaal open. Ik zou gewoon graag willen weten waar mijn kwaliteiten liggen, waar ik goed in ben, en hoe ik die kwaliteiten kan inzetten. Mijn toekomst ligt nog open en ik zou er graag meer duidelijkheid in willen.

Ik voel me niet zo thuis in mijn kerk. Er zitten tegenwoordig bijna geen jongeren meer in. Mijn geloof is op het moment niet zo sterk en daar zou ik graag verandering in willen brengen, want het verlangen is er wel. Ik ben geneigd om te zeggen dat ik geen goede relatie heb met God; ik bid weinig en ik lees weinig uit de Bijbel en ik ga niet met plezier naar de kerk. Ik heb het gevoel dat dat anders zou moeten kunnen, maar dat ik tot nu toe nog niet in een omgeving zat waarin ik me gestimuleerd voelde. Maar daar komt nu al verandering in: aanstaande zondag ga ik met een aantal medestudenten naar de kerk om me te oriënteren op een gemeente die misschien wel beter bij me past! Ik ben op zoek naar dat stukje zingeving en daarbij een gevoel van hoop en vertrouwen op een betere tijd als dingen even niet goed gaan, het gevoel dat ik altijd bij God terecht kan.

Voor mij betekent het jaarthema ‘hoopvol leven’ dan ook dat je altijd de hoop mag hebben dat er iets beters komt, hoe moeilijk je het ook op dat moment hebt en dat je in die moeilijke momenten nog steeds niet alleen bent; God is er.

De eerste weken zijn nu achter de rug en ik vind het eigenlijk heel tof hier. Ik was in eerste instantie een beetje zenuwachtig dat ik het leeftijdsverschil heel erg zou merken met de andere studenten. Maar daar heb ik eigenlijk geen last van en ik heb ondertussen andere studenten gevonden die ongeveer even oud zijn als ik, met wie ik nu ook omga. Ik vind het heel fijn om zoveel christenen om me heen te hebben. Dat ben ik niet gewend.”