Van onderwijs krijgen naar onderwijs geven
Joël Baas zit op de pabo: “Bijzonder om van betekenis te zijn voor kinderen”
Stiekem wilde hij altijd al voor de klas, maar op de middelbare school dacht hij: dat is niet stoer. Tijdens het EH-traject kwam Joël Baas erachter dat het onderwijs toch echt bij hem paste. “Dat werken in het onderwijs typisch iets voor vrouwen is, is echt flauwekul. Het leraarschap is een prachtig vak, en ik vind het heel speciaal dat ik in zoveel kinderlevens iets kan betekenen.”
Joël zit in het derde jaar van de pabo van Driestar hogeschool. Hij heeft net drie weken stage achter de rug. “Ik geniet erg van het studentenleven, maar na zo’n stageperiode weet ik weer: dit is waar ik het voor doe. Het is geweldig om een grote rol te kunnen spelen in het leven van kinderen. Daarom heb ik voor het basisonderwijs gekozen: je mag een jaar lang optrekken met zo’n 25 kinderen en kunt dus elk jaar in 25 levens van betekenis zijn. Je krijgt een nauwe band in die tijd, en omdat ze zo jong zijn ben jij een cruciale schakel in hun opvoeding en de vorming. Dat is heel bijzonder.”
Je koos niet meteen voor de pabo.
“Het onderwijs had altijd al m’n hart, maar ik heb lang getwijfeld. Onderwijs is voor doetjes, zo vonden de jongens op de middelbare school. Ik vond economie ook interessant, en koos daarom voor bedrijfseconomie. Binnen een week wist ik: hier word ik niet gelukkig van en ik stapte over naar de lerarenopleiding Economie. Ik haalde m’n propedeuse, maar bleef aarzelen. Ik wilde niet altijd over economie praten. Nog steeds speelde het basisonderwijs door m’n hoofd. Maar ja, was het wel stoer genoeg? En dat knutselen met kinderen, had ik daar wel zin in? Ik nam een tussenjaar om erachter te komen wat ik echt wilde.”
Je volgde het EH-traject. Wat bracht dat jou?
“Het heeft me enorm geholpen bij m’n studiekeuze. Het ging veel dieper dan ‘jij bent sportief, dus gym past bij jou’. Met elkaar gingen we op zoek naar onze drijfveren. Ik kwam erachter dat ik gelukkig word van mensen helpen, anderen iets leren, van betekenis zijn. De pabo sluit goed aan op dat wat mij drijft.”
En dat knutselen?
“Alsnog geef ik liever gym of muziek, of een ander vak. Maar ik heb inmiddels geleerd dat ik zelf geen goed knutselwerk in elkaar hoef te zetten om een goeie handvaardigheidsles te kunnen geven. Je kunt de leerlingen zelf aan het werk zetten en je kunt je dan verwonderen over wat ze creëren. Sommige kinderen hebben duidelijk talenten op dat vlak. En mooi om te zien dat een kind dat heel zwak ik in rekenen juist uitblinkt in creatieve vakken. Daar kan ik erg van genieten!”
En, is het onderwijs inderdaad voor doetjes?
“Ik moet weleens grapjes verduren van mijn broers. Het onderwijs zou typisch iets voor vrouwen zijn en de pabo zitten geen echte mannen, maar dat is echt onzin. Ik sport veel, ik voetbal, ik heb vrienden die werkzaam zijn in allerlei verschillende sectoren, bijvoorbeeld in de bouw. Ik denk dat mannen als ik juist belangrijk zijn op de basisschool. In het team, want mannen denken en doen anders dan vrouwen, maar ook juist voor de kinderen. Sommige vaders zijn weinig thuis in het gezin en die hoef je natuurlijk niet te vervangen, maar het is wel belangrijk dat kinderen genoeg mannelijke identificatiefiguren hebben. Afgelopen week liep ik een dagdeel mee in groep 5. Op die school is alleen de directeur man; die kinderen hadden dus nog nooit een meester gehad. Je had ze moeten zien: met stralende ogen zaten ze naar me te kijken.”
Waarom koos je voor Driestar hogeschool?
“Veel bekenden van me studeren er, en ik hoorde veel positieve verhalen. Ik bezocht een open dag en liep een dagje mee. De godsdienstlessen en de culturele en maatschappelijke vorming die je krijgt zijn geweldig. Niet alleen de identiteit, maar ook de sfeer van Driestar hogeschool sprak me aan. Ik had al een jaar op een grote hogeschool gestudeerd en ik vond de kleinschaligheid en de gezellige sfeer erg fijn. M’n klas is ook echt geweldig. Ik heb vrienden gemaakt en na de colleges pak ik vaak met klasgenoten een terrasje in Gouda. Ook spreken we regelmatig met de hele klas af. Een dag voorafgaand aan de stageweken zijn we met z’n allen gaan lasergamen en karten. Heel leuk.”
Heb je nog een advies voor studiekiezers die de pabo overwegen?
“Blijft niet hangen in de vooroordelen en oppervlakkigheden, zoals ‘je bent de hele dag aan het knippen en plakken’ of ‘het onderwijs is voor vrouwen’. Je kunt in zoveel kinderlevens van zo’n grote betekenis zijn. Meesters – en jufs – hebben een heel belangrijk en verantwoordelijk beroep!”
