Oud-student Jeroen Beijes over het Traject
“Tijd nemen voor belangrijke zaken”
Mijn periode op de havo was niet heel bijzonder. Ik haalde zonder al te veel moeite voldoendes en dat maakte dat ik niet echt mijn best deed voor school. Ik had ook niet echt zin in een vervolgopleiding en met mijn studiekeuze was ik niet bezig. Al voor mijn examenjaar begon, wist ik dat ik een tussenjaar zou nemen waarin ik kon werken en reizen. En zo gezegd, zo gedaan.
Dat tussenjaar is voorbij gevlogen. Aan het eind van dat jaar wilde ik weer gaan studeren, maar nog steeds had ik geen flauw idee welke studie. Mede vanwege het leenstelsel voelde ik de druk om wel in één keer goed te kiezen en zo begon ik aan mijn tweede tussenjaar. Via mijn familie werd ik gewezen op de EH en afgelopen februari begon ik aan het EH-Traject.
Eerlijk gezegd moest ik wel een drempel over, want in mijn beleving gingen er alleen maar heel vrome christenen naar de EH. Zo zag ik mezelf niet. Ik ging trouw naar de kerk maar dat was vooral omdat dat vanuit mijn opvoeding van mij verwacht werd. Ik ging niet met tegenzin ofzo – onze dominee is een heel toegankelijke man met wie ik het prima kon vinden – maar het geloof was een soort standpunt, zo van: je bent gelovig of niet en het stond los van hoe ik in het leven stond. Ik zag geloofszaken als iets van God zelf en niet iets van mij.
Omdat ik aan de slag wilde met de vraag `wat betekent het geloof voor mij’ en vooral ook op zoek wilde naar een passende studie, besloot ik me aan te melden.
Het grappige is dat ik had verwacht dat ik zonder vragen over God van de EH zou komen, maar dat was niet het geval. Toch is het EH-Traject zeer waardevol geweest. Het heeft mijn geloof versterkt en mij ook de overtuiging gegeven dat God bestaat. Maar vooral heb ik geleerd hoe ik mijn geloof gestalte mag geven in de praktijk.
Ik ben kritischer geworden richting de maatschappij waarin het lijkt alsof alleen de sterkste en meest succesvolle personen het redden. En ik heb geleerd hoe je als christen een tegengeluid kunt geven.
Mijn belangrijkste les is `haast is de vijand van liefde’. Altijd maar gehaast bezig zijn, gaat ten koste van de liefde naar elkaar toe. Daarom probeer ik rust te zoeken en de tijd te nemen voor zaken. Ik weet dat ik die rust kan vinden bij God en dat ik mag leven in de wetenschap dat Hij er bij is.