“Ik begin nu niet met een oppervlakkige motivatie aan de Pabo, maar met een passie voor het vak.”

Mirjam begon na de middelbare school aan de Pabo, maar liep al snel vast. Na een tussenjaar besloot ze toch opnieuw aan de Pabo te beginnen, maar ze liep weer vast. Uiteindelijk besloot ze twee jaar geleden om het EH-Basisjaar te doen, zodat ze kon worden wie ze bedoeld was te zijn.

“Ik had altijd een beetje het gevoel dat de EH voor mensen was die niet wisten wat ze wilden, die gefaald hadden. Toen ik er eenmaal zat viel het heel erg mee. Het waren niet allemaal gefaalde mensen. Veel mensen wisten nog niet wat ze wilden, dat wel, maar daarvoor kwamen ze ook. De sfeer was meteen goed: veilig, gezellig en open. Je kon zo met iedereen praten. Het was bijna een soort kerk.

Ik moest in het begin wel wennen aan de 1,5 uur colleges, maar dat gebeurde snel. Elk college dacht ik eigenlijk: kom maar. Stop me weer vol met informatie. Ik wil meer horen. Ik zat elke keer vol plezier in de les. Ik heb eigenlijk nooit een college gehad dat ik liever had overgeslagen.

De colleges over ‘wet en genade’ staan me nog het meeste bij. Ik realiseerde me dat ik nog heel erg wettisch naar mezelf keek. Ik dacht: ja, maar die genade is niet echt voor mij. Ik was heel veroordelend over mezelf. Het eerste halfjaar had ik eigenlijk een masker op. Ik ben ook heel perfectionistisch, dus ik wilde ook echt iemand laten zien die altijd hard werkte en goede doelen stelde: de perfecte student. Maar halverwege het jaar zat ik zo in de knoop met mezelf dat ik een soort schreeuw om aandacht gaf en gedwongen was om mijn masker te laten zakken. Toen is er een soort omslag gekomen en heb ik heel veel coachgesprekken gehad. Ik merkte dat ik op de EH eigenlijk naar veel meer op zoek was dan alleen mijn studiekeuze. Ik leerde toen ook dat het leven niet gaat om presteren, maar dat het gaat om te zijn, durven te zijn wie je bent. Dat is echt wel een kernboodschap die ik meeneem van de EH.

Ik durfde eerst eigenlijk niet goed na te denken over mezelf en over mijn geloof en echt kritisch te zijn. Ik wilde die deur echt niet openen, ik dacht: ik geloof gewoon en dat is prima zo. Ik was bang van mijn geloof af te vallen als ik teveel nadacht. Maar door het jaar heen ben ik die deur wel gaan openzetten en het viel eigenlijk allemaal heel erg mee. Mijn geloof is juist sterker geworden.

Ik ben uiteindelijk toch weer aan de Pabo begonnen. Nu voor de derde keer. Op de EH heb ik echt geleerd om te kijken naar mijn verlangens: Wat wil ik doen? Hoe wil ik van betekenis zijn voor de wereld? Wat wil ik meegeven? Daardoor ontdekte ik een veel diepere laag in mezelf, waar ik mijn intrinsieke motivatie vond. Ik begin nu niet met een oppervlakkige motivatie aan de Pabo, maar met een passie voor het vak.

Je leert jezelf op de EH kennen op heel veel gebieden. Je legt een basis, waar je voor de rest van je leven nog wat aan hebt. De EH heeft mij zelfs zo ver gekregen dat ik voor de derde keer aan dezelfde studie ben begonnen en toch op mijn plek zit.”

Ontdekken wat de EH voor jou kan betekenen? Bezoek een van onze open dagen! Kijk op www.eh.nl/voorlichting.