Wat aandacht met je doet

Naar aanleiding van de Wereldgezondheidsdag schreef Els van Dijk, directeur van de EH, onderstaande bijdrage.

Op de Wereldgezondheidsdag wordt aandacht gevraagd voor ziektes en de daarbij horende taboes. De neiging is om daarbij voornamelijk te focussen op fysieke aandoeningen en/of rampen die zich voordoen in ontwikkelingslanden. Volkomen terecht. Maar de toenemende welvaart en de daarbij behorende technologische ontwikkelingen hebben verstrekkende gevolgen voor de mentale gezondheid van mensen en zeker ook die van jongeren.

Ik lees over ‘ziekten’ als: aandachtstoornis, erkenningsstoornis, informatiestress, infobesitas en datasmog. Er komt teveel op ons af en dat amputeert het belangrijkste waar het in ons menszijn om gaat: concentratie op wat en wie het belangrijkste zijn in ons leven. Diepe aandacht voor Gods gedachten over ons leven, werkelijke verbondenheid met de mensen die we mogen ontmoeten in dit leven en een diepgeworteld verlangen om van betekenis te zijn in deze noodlijdende wereld.

Nu we in een cultuur en maatschappij terecht zijn gekomen waar we materieel gezien maar heel weinig tekort komen, is aandacht de grootste schaarste waar we mee te kampen hebben. Daarom willen we het op de EH anders doen. Bij ons is aandacht misschien wel één van de belangrijkste componenten in onze onderwijsprogramma’s (dat kan je ook ‘focus’ noemen) en in de manier waarop we relaties met elkaar vorm geven.

Het goede nieuws is dat je aandacht kunt oefenen en vormgeven én dat je mensen daar enorm van ziet groeien! Want het geeft je de erkenning en de geborgenheid waar je zoveel behoefte aan hebt. Het genereert rust en vrede waardoor je vol vertrouwen eigen keuzes leert maken in de onstuimige wereld die je omringt.

De EH mag je daarom ook wel de plek noemen waar je op een gezonde manier oefent in aandacht ontvangen en aandacht geven. Zodat je de mens wordt zoals je bedoeld bent. Want wat/wie je aandacht geeft, groeit. Hoe mooi is dát!