Gecommitteerde Wil Doornenbal

“Terugdenkend aan de eindgesprekken, waar ik enkele jaren aan deelnam, zie ik allereerst de docenten voor me, met wie ik te maken kreeg. Ik was vaak onder de indruk van de grote persoonlijke betrokkenheid bij elke student. En ook van het diepe verlangen dat die ‘ene’ student verder zou komen in zijn of haar unieke ontwikkeling. Beseffend dat die ontwikkeling haar tijd vraagt en dat één jaar EH slechts een enkele bouwsteen kan aanreiken voor het levenshuis dat de studenten voor zichzelf aan het bouwen zijn. Als ik denk aan de studenten dan blijft, naast de hun bijgebrachte theorie, bij mij de invloed en de uitdaging hangen van het ‘samen optrekken’.

“Ik was vaak onder de indruk van de grote persoonlijke betrokkenheid bij elke student.”

Aan de ene kant bleek dat soms confronterend te zijn geweest en aan de andere kant gaf het meer energie. Bijvoorbeeld bij het project om gezamenlijk een periode van mediastilte in te bouwen, om de invloed van het eigen mediagebruik te ervaren. Dat wat individueel moeilijk bleek, of zelfs niet zou slagen, lukte wel door de kracht van het ‘met elkaar’. Dat ‘samen’ zullen de studenten ook nodig hebben bij hun verdere studie en werk. Goede studentenverenigingen en kerkelijke gemeenschappen blijven na de EH dringend nodig, wil hun ontwikkeling met haar blijvende uitdagingen, ook dan op een unieke wijze in de student(e) haar weg vinden.”