Eén gezin, twee verhalen
Aan het woord: Pieter en Eljakim van Dijk. De EH gaf zowel vader als zoon een bepaalde denkwijze mee. Een manier van kijken naar de wereld en een manier om met andersdenkenden om te gaan. Hoe ziet die denkwijze eruit en wat merken ze daar vandaag de dag nog van?
Pieter van Dijk (46) volgde in 1994 – 1995 het EH-Basisjaar, zijn zoon Eljakim (19) was vorig jaar aan de beurt: hij volgde in 2021 het EH-Traject. Pieter werkt voor een samenwerkingsverband passend onderwijs en is onder andere directeur en oprichter van Choice 4 Life, een stichting die opvang en verantwoorde zorg biedt aan tienermoeders die geen passende plaats en begeleiding kunnen vinden. Eljakim studeert op dit moment Pedagogische Wetenschappen in Utrecht.
Waarom hebben jullie besloten een opleiding aan de EH te gaan volgen?
Eljakim: “Ik denk dat die motivatie voor ons beiden behoorlijk verschilt. Voor mij was het gewoon heel fijn om weer even omgeven te zijn door medechristenen met wie ik discussies kon hebben in een veilige omgeving na een jaar gestudeerd te hebben. En verder wilde ik een studiekeuzetraject met een positief resultaat afronden en mijn persoonlijke relatie met God meer vormgeven.”
Pieter: “Ik had inderdaad een andere reden om naar de EH te gaan. Ik wilde eigenlijk naar de politieacademie, maar daar was ik voor uitgeloot. Daarom koos ik voor een tussenjaar, met het idee om na dat jaar de politieacademie nog een keer te proberen. Bij je aanmelding op de EH werkte het toen zo dat je een motivatiebrief moest schrijven en vervolgens een intakegesprek kreeg. Die van mij was toen met een jonge Cor Verkade, die met spitsvondige uitgespraken blijk gaf van een andere visie dan ik had. Ik weet nog dat hij zei: ‘Je moet niet alles gewoon maar aannemen.’ Dat was nieuw voor mij, maar het zette me aan het denken; ik wilde daar meer van.”
Wat heeft de EH je gebracht?
Eljakim: “Op de universiteit voel ik me soms wel een beetje een studieobject als christen onder de niet-christenen. Vooral tijdens mijn eerste jaar studeren in Nijmegen voor de EH. Mijn medestudenten sneden toen constant best wel controversiële onderwerpen aan en een goed antwoord daarop formuleren lukte mij niet en ik denk dat ik daar niet alleen in ben. De EH is er wel in geslaagd om mij in een half jaar een bepaalde denkwijze aan te leren, terwijl de meeste scholen en universiteiten daar een halve eeuwigheid voor nodig hebben.”
Pieter: “Precies, en dan lukt het ze vaak nog niet.”
Wat is die denkwijze dan precies?
Eljakim: “Het is een bepaalde manier van problemen benaderen. Op de EH werd mij duidelijk dat je niet meteen die controversiële vragen kan beantwoorden zonder eerst gewoon bij het begin te beginnen. Als ik een Bijbeltekst nodig heb om uit te leggen hoe ik denk en waarom ik op die manier denk over zo’n controversieel onderwerp, kan ik die niet zomaar gebruiken bij iemand die überhaupt nog nooit van het woordje ‘amen’ heeft gehoord of van het scheppingsverhaal. Dat betekent niet dat ik niet wil antwoorden op die misschien wel moeilijkere vragen, maar dat vraagt wel een stukje wijsheid en voorzichtigheid. Ik wil geen verkeerde antwoorden geven. Ik ben door de EH dus veel bewuster geworden van de antwoorden die ik geef en als ik iets niet weet, dan zeg ik dat ook.”
Pieter: “Ik herken wel wat je zegt. De EH heeft je ook echt geholpen om uit te kunnen leggen dat voor jou praten over je geloof niet zomaar een gesprekje is, maar dat God ook Iemand is met wie je een persoonlijke relatie hebt. En verder heeft de EH je geholpen met een stukje discipline. Je bent je nu veel bewuster van je valkuilen, maar ook van je kwaliteiten.”
En Pieter, heeft de EH invloed gehad op de weg die jij bent gegaan?
Pieter: “De EH heeft daar zeker aan bijgedragen. Ik was altijd al vanuit mijn opvoeding gewend om dingen samen met God te doen en ik had echt een persoonlijk geloofsleven voor ik aan de EH begon, maar de EH heeft daar inhoud en richting aan gegeven. Ik herinner me nog dat Koos van Delden, die toen directeur was van de EH, zei dat studenten van de EH op zoveel verschillende maatschappelijke posities terechtkomen dat het eigenlijk heel mooi is om terug te kijken naar de invloed van de EH op zowel mensenlevens als op de maatschappij. Mijn motivatie om toentertijd de politieacademie te willen doen, was dat ik het belachelijk vond dat de kind- en zedenpolitie werd opgeheven. Ik snapte dat niet, want ik geloofde dat de nood hoog was. Els (Van Dijk, directeur van de EH, red.) vroeg mij: ‘Wat motiveert je dan?’ en dat waren en zijn kinderen. Els heeft mij toen op het idee gebracht om de pabo te gaan doen. Het was voor mijn gevoel een hele grote stap om in plaats van naar de politieacademie te gaan de pabo te gaan doen, ook omdat er eigenlijk minder aanzien is. Maar jaren later, toen ik nog eens terugkeek, besefte ik dat ik meer invloed had in het iets betekenen voor kwetsbare jongeren dan ik bij de politie ooit gehad zou hebben. Dat vervult mij nu met nederigheid en dankbaarheid. Het gaat niet om aanzien, het gaat erom dat je, vanuit je verlangen, door God in de positie wordt gezet om daar iets mee te doen.”
Zou je dan zeggen dat de EH jou gevormd heeft?
Pieter: “Ja, ik kreeg dat ook thuis terug van mijn vader, die zei dat ik eigenlijk in die tijd van zijn kind in een gewaardeerde gesprekspartner was veranderd.”
Zie jij dat ook gebeuren bij Eljakim?
Pieter: “Ja, zeker! In het halfjaar dat Eljakim op de EH zat gingen de gesprekken ’s avonds aan tafel ook opeens over veel zinnigere dingen en de focus lag meer op het elkaar willen begrijpen. Zijn blikveld is ook verbreed. Hij heeft een meer onderzoekende houding gekregen en reflecteert op wat hij vindt in de Bijbel en op andere plekken en vormt daar dan een mening over.”
Eljakim, merk jij aan je vader dat hij de EH heeft gedaan?
Eljakim: “Ik zie dat de wens om goed te doen en om bij te dragen erg aanwezig is bij hem. Ik weet niet of die wens er daarvoor ook al was. Hij heeft soms wel veel in zijn hoofd zitten en mag er van mij wel meer uit gooien. Maar nu hij gezegd heeft dat ik een goede gesprekspartner ben, kan ik daar misschien wel iets in bijdragen.”
