Aan het woord: Marian van Oordt

Hoe verliep jouw eigen studiekeuze? Wat waren markeringspaaltjes in jouw leven wat studie en werk betreft?

“Ik wilde altijd al het onderwijs in. Eigenlijk had ik de pabo willen doen, maar iedereen zei dat dat ‘zonde was van mijn vwo’. Achteraf vind ik dat zo’n slecht argument! Maar ik ging Nederlands studeren omdat dat me het leukste vak leek om te geven. En in mijn vrije tijd deed ik van alles met kinderen en jongeren in de kerk. Na een paar jaar realiseerde ik me dat ik ook in mijn werk mijn geloof meer direct wilde integreren. Toen heb ik een open sollicitatie naar de EH gestuurd – en de rest is geschiedenis.”

Wie waren of zijn mentoren of belangrijke mensen in je leven nu die je van raad en daad voorzien?

“In mijn tienertijd had ik iemand die je een mentor zou kunnen noemen, een zuster bij de diakonessen in Amerongen waar ik destijds op zomerkamp ging. Vorig jaar heb ik haar nog eens geschreven om te bedanken voor wat ze toen in mij heeft geïnvesteerd. De mensen die mij nu van raad voorzien? Mijn man, een heel goede vriendin met wie ik regelmatig samen bid, sommige van mijn schoonzusjes, vele lieve vrienden, sommige van mijn collega’s. Ik heb geen gebrek aan goede raadgevers.”

Welke functie / werkzaamheden heb je bij de EH? En wat houdt dat in?

“Ik ben tutor (begeleiding van studenten, persoonlijk en als groep), decaan (begeleiding van het studiekeuzeproces), docent (op het grensgebied van persoonlijke en geloofsontwikkeling). En ik doe het een en ander aan onderwijsontwikkeling en -organisatie. Verder beheer ik ook nog de bibliotheek.”

Wat heb jij met jongeren?

“Ik vind jongeren gaaf omdat ze nog zo in ontwikkeling zijn. Ik vind het enorm leuk om ze te helpen de knopen in hun hoofd en leven te ontwarren en verbanden te gaan zien. Daarom is de EH een leuke plek om te werken: omdat je het overal over mag hebben met studenten!”

Als jij nu student was in deze tijd, wat zou dan jouw grootste uitdaging zijn?

“Als ik die tijd over mocht doen zou ik veel meer uitdagingen aangaan, veel meer uit mijn comfortzone stappen. Studeren zou wel lukken, dat is nooit een probleem geweest en ik geloof niet dat twee coronajaren mij uit mijn evenwicht hadden kunnen brengen wat dat betreft. Maar op het sociale vlak zouden wel veel uitdagingen liggen.”

Wat hoop je dat studenten zeker te weten meenemen na het EH Traject het leven in?

“Dat God overal bij betrokken is, dat Hij hun leven leidt en dat ze voor Hem mogen leven – hoe hun leven ook zal lopen.”