Zicht op het kruis

Door: Els van Dijk, directeur EH

Niettegenstaande stof

roestige spijkers en bloed,

is de voet van het kruis

het enige geschikte gezichtspunt

van waaruit we een heldere kijk

op het leven hebben.

Rebecca Manley Pippert

Marija Skobtsova, een Russisch-orthodoxe emigrante, kwam om in de gaskamers van Ravensbrück, waar ze de plaats innam van een andere vrouwelijke gevangene. Plaatsvervangend sterven…

In 1940 schreef ze rond Pasen de volgende woorden, die ook rechtstreeks op onze tijd en wereld toegepast kunnen worden:

“Ik weet dat op dit moment honderden mensen oog in oog staan met het allerergste: de dood; ik weet dat duizenden en duizenden anderen hun beurt afwachten. Ik weet dat veel moeders wachten op de postbode en ontmoedigd raken als de brief ook maar één dag uitblijft; ik weet dat vrouwen en kinderen, in de kalmte van hun huizen, de adem van de oorlog voelen.

Maar bovenal weet ik, en ik weet het met heel mijn wezen, dat op dit moment God zijn wereld bezoekt. En de wereld kan dat bezoek aanvaarden, ze kan haar hart ervoor openen, en dan valt, in en oogwenk, ons provisorische en in verval geraakte leven samen met de diepten van de eeuwigheid; dan krijgt ons kruis overeenkomst met het kruis van God die mens geworden is; dan zien we, diep in onze doodsnood, de witte gewaden van de engel die de verrijzenis aankondigt. Die gestorven is, is niet in het graf. Dan gaat de mensheid de paasvreugde van de verrijzenis binnen.

Als de wereld haar hart niét opent… Misschien wordt het niet eens slechter dan daarvoor, misschien is het gewoon hetzelfde als het eerst was. Eens te meer – maar hoeveel keren ging het al zo – zijn wij gevallen, maar we hebben de weg van de gedaanteverandering niet aanvaard niet gevonden.

De oude aarde, vol stof en verwondingen, vlucht naar een lege hemel, een lege eeuwigheid tegemoet. Verstard en verstijfd roemt de wereld op armzalige succesjes, buigt ze zich verbitterd over kleine tegenslagen ontkent ze de werkelijkheid van haar uitverkiezing, en trekt ze volijverig en nauwgezet het deksel van het graf over haar hoofd dicht.”

De wereld van vandaag staat in brand. De ene na de andere ramp doet ons opschrikken. Zonder het perspectief van het kruis zou een mens er moedeloos van worden. Maar: die gestorven is, is niet in het graf: Hij leeft! Hij leeft om deze schepping met al zijn kostbare schepselen te voleindigen, tot heelheid te brengen. Tot de bestemming te brengen die Hij tevoren bedacht heeft.

Het is overweldigend te zien hoe op de EH studenten zorgvuldig met die metamorfose bezig zijn, zodat zij veranderd worden door de vernieuwing van hun denken. De laatste tijd zijn wij veel met vragen rond dit thema bezig geweest: hoe word je de mens zoals God je bedoeld heeft en wat mag dat kosten? Maar vooral ook: wat hééft die mogelijkheid veel gekost!

Het is bijzonder om mee te maken hoe studenten in de loop van het Basisjaar veranderen. Hoe zij steeds meer Jezus als hun Heer en Heiland durven erkennen en verwachten voor en over alle aspecten van hun leven. Hoe zij steeds meer mens uit één stuk willen zijn. En natuurlijk gaat dat met vallen en opstaan. Maar het perspectief van kruis én opstanding geeft het leven een radicaal andere richting. Niet die van de ondergang maar die van de overwinning. Zodat Gods kinderen uiteindelijk op hun paasbest voor Hem zullen staan!