Els van Dijk over veerkracht

Stress, burn-outs, depressies: de diagnoses vliegen je om de oren. Dat is al tijden zo en corona heeft het alleen maar erger gemaakt. Is dat ook echt zo? Ik denk eerlijk gezegd dat we door ons moderne levensgevoel niet meer bestand zijn tegen tegenslagen en erkenning zoeken voor onze onmacht met publiekelijk aanvaarde ziektes. De bekende psychiater Damiaan Denys beweert dat mensen geluk en zingeving willen en dat zij dat vroeger in het geloof vonden. Nu dat is weggevallen zoeken ze het bij de psychiater. Mensen willen erkenning voor hun psychisch lijden, zegt hij, en dat kan kennelijk alleen als het de gestalte heeft aangenomen van een ziekte. Want in de moderne maatschappij wordt lijden alleen geaccepteerd als het is gediagnostiseerd en gemedicaliseerd.

Hij legt de vinger op de zere plek. De Bijbel leert ons echt iets anders. Er is maar één route te gaan in dit leven en dat is door lijden tot heerlijkheid komen. Maar het lijkt wel of we daar niet meer aan willen. Toch is het zo: pijn, verdriet, moeilijke omstandigheden zijn geen negatieve onderbrekingen van het leven, maar juist onlosmakelijk met ons bestaan verbonden. Ze worden ons echter te machtig als we voor onszelf leven en als we denken dat we hier op aarde zijn om het naar onze zin te hebben. Dan kan het vervullen van de behoefte van het ego nooit tot zingeving leiden. En juist dáár gaat het om! Nietzsche zei het al: “Hij die een ‘waarom’ heeft om voor te leven, kan vrijwel elk ‘hoe’ verdragen.” Als we ernaar verlangen om van betekenis te zijn voor mensen en situaties die op ons pad komen, zien we andere dingen en leven we niet vanuit een tekort, maar vanuit de overvloed die Gods genade biedt. Is het heel gek als ik zeg dat christenen juist in deze tijd zouden moeten opvallen als mensen met extra veerkracht en vitaliteit omdat zij weten waarvoor zij leven en met Wie? Als de schapen de Goede Herder en Zijn inzichten serieus nemen, beseffen zij dat zij er niet voor de grazige weiden zijn, maar voor de opbrengst van de wol.

Door directeur Els van Dijk voor het blad OnderWeg