“Ik begin mezelf steeds meer te zien zoals God me heeft bedoeld.”

Anne volgde vorig jaar het EH-Basisjaar, maar omdat ze toen kampte met een eetstoornis, kon ze er niet alles uithalen wat ze wilde. Daarom besloot ze dit jaar opnieuw het EH-Basisjaar te volgen.

“In de zesde klas van de middelbare school was ik best wel bezig met mijn geloof. Ik zag God als een hele oordelende God. Ik had nooit geleerd om mijn eigen relatie met God vorm te geven en dat vond ik lastig. Op de open dagen van de EH merkte ik dat daar wel ruimte voor is op deze school. Daarnaast heb ik op de middelbare school heel lang bij de hulpverlening gelopen en ik kwam daar nooit verder in. Ik liep steeds weer tegen dezelfde dingen aan en dat frustreerde me heel erg, want ik dacht: er moet toch een manier zijn om die dingen wel aan te pakken. Ik miste ook het christelijke perspectief in de hulpverlening. Daar was ik wel heel erg naar op zoek. Daarom sprak het onderdeel ‘persoonlijke ontwikkeling’ van de EH me ook zo aan. Ik had het gevoel dat ik op de EH wel verder zou kunnen komen.

Wat me direct opviel op de EH, was de sfeer, die ontzettend veilig was. Op de middelbare school hing er vaak een oordelende sfeer en daar durfde ik niet goed mezelf te zijn. Maar toen ik op de EH kwam, merkte ik meteen dat de sfeer anders was; ik durfde te zijn wie ik echt was. Dat was heel fijn om te merken, omdat het daardoor ook veel makkelijker is om moeilijke dingen te bespreken.

Ik vond de colleges over het Bijbels mensbeeld heel mooi, omdat ik altijd heel negatief naar mezelf keek. Ik was heel veroordelend naar mezelf toe en ik vond mezelf nooit goed genoeg. Ik had altijd het idee dat ik tekortschoot. Tijdens die colleges kwam ik erachter dat je jezelf blijft teleurstellen als je je waarde in jezelf blijft zoeken en blijft proberen aan de maatschappelijke maatstaven te voldoen, omdat die maatstaven niet haalbaar zijn. Maar bij God mag je weten dat je waarde hebt, omdat Hij jou gemaakt heeft en omdat Hij jou mooi gemaakt heeft. Hij is tevreden met Zijn creatie en daarom mag je dat zelf ook zijn. God maakt geen fouten.

De eerlijkheid van de docenten heeft me erg verrast. Er wordt geen perfect plaatje geschetst van het geloof en het leven. Er wordt gewoon gezegd: ‘Je kunt tegen hele moeilijke dingen aanlopen in het leven. Lang niet alle christenen zijn altijd blij met zichzelf. Maar God houdt toch van je.’ Wat ik in de mainstream kerk veel hoor is óf dat je altijd blij moet zijn óf dat je eigenlijk niets goed kunt doen. Op de EH is dat heel anders. Je mag er zijn met je tekortkomingen en je verdriet en je pijn, maar ook met je vreugde. Dat komt ook in de colleges erg veel naar voren.

Vorig jaar liep ik met een eetstoornis, daardoor kon ik me niet goed focussen op de inhoud van het Basisjaar. Ik was altijd bezig met calorieën tellen en ik dacht de hele dag na over wat ik zou gaan eten en met wie ik zou gaan eten. Daarom kwamen de colleges niet goed binnen. Aan het begin van de coronacrisis, bij de eerste lockdown, ging het net beter met me, doordat ik besefte dat ik voor God goed genoeg ben zoals ik ben. Ik had mezelf daarom ook voorgenomen om de laatste blokken echt te genieten van de tutorgroep en om er alles uit te halen wat er voor mij in zat. Maar toen moest ik de hele tijd binnen zitten en daardoor lukte dat niet. In overleg heb ik daarom besloten nog een Basisjaar te doen. Ik voelde me ook nog niet klaar om te gaan studeren.

In het begin was ik heel bang dat ik dit jaar heel erg zou gaan vergelijken met vorig jaar. Maar doordat je tutorgroep zoveel invloed heeft op je ervaring van dit jaar, is dit Basisjaar met de nieuwe tutorgroep ook helemaal anders. Ik merk wel dat ik nu veel meer energie heb om te investeren in sociaal contact en om opdrachten te maken en literatuur te lezen. Het lukt nu veel beter.

Ik begin mezelf steeds meer te zien zoals God me heeft bedoeld. Toen ik nog met mijn eetstoornis liep, dacht ik steeds dat ik dat eerst moest oplossen voordat ik bij God mocht komen. Ik had dus eigenlijk het gevoel dat ik Zijn genade moest verdienen. Maar nu het steeds beter met me gaat, begin ik me te realiseren dat God mij juist in die dieptepunten heeft opgezocht. Op het moment dat ik het leven niet meer zag zitten, heeft God mij juist gered. Ik begin er steeds meer op te vertrouwen dat Gods genade genoeg is en dat ik daar zelf niets aan hoef toe te voegen. Door de EH weet ik dat ik mooi gemaakt ben door God. De EH heeft mij veel beter kunnen helpen dan gewone hulpverlening. Ik heb echt gevonden wat ik nodig had in mijn geloof en ik heb geleerd om dat geloof ook uit te dragen door bijvoorbeeld met anderen te delen wat God heeft gedaan in mijn leven.”

Ontdekken wat de EH voor jou kan betekenen? Bezoek een van onze open dagen! Kijk op www.eh.nl/voorlichting.